Kobiety-pionierki: jak Mary Anderson i Charlotte Bridgwood stworzyły wycieraczki samochodowe
Inspirująca wycieczka do Nowego Jorku
Mary Anderson wpadł na swój pomysł w Nowym Jorku, pewnego mroźnego dnia na początku XX wieku. Jechała tramwajem; obficie padający deszcz ze śniegiem zmusił kierowcę do otwarcia okien, by mógł dobrze widzieć drogę, zaś od czasu do czasu zatrzymywał pojazd całkowicie, by odgarnąć śnieg.
Mary szybko zdała sobie sprawę, że wielu innych użytkowników dróg doświadcza podobnego problemu – wtedy wpadła na pomysł wycieraczek. Wyobraziła sobie urządzenie obsługiwane ręcznie, które składało się z dźwigni wewnątrz pojazdu, połączonej z ramieniem z gumowym piórem, które przylegało do przedniej szyby po zewnętrznej stronie. Dźwignia byłaby wyposażona w przeciwwagę, aby wycieraczka pozostawała w kontakcie z szybą, a po obróceniu dźwigni gumowe pióro przesuwałoby się po szybie, usuwając śnieg i deszcz. Urządzenie zwiększyłoby bezpieczeństwo kierowców, pasażerów i pieszych podczas niepogody.
Mary Anderson
Anderson rozpoczyna prace nad projektem
Po powrocie do Alabamy, pełna entuzjazmu, Mary zatrudniła projektanta i lokalną firmę do produkcji prototypu. Chociaż podobne modele wycieraczek zostały wynalezione wcześniej, wycieraczki zaprojektowane przez Anderson były pierwszymi, które faktycznie działały. Zostały opatentowane w 1903 roku.
Opatentowany wynalazek Mary Anderson: „Window Cleaning Device”. Źródło: npr.org
Wycieraczki przednie jako wyposażenie standardowe
Wycieraczki zaprojektowane przez Anderson nie od razu zdobyły popularność. W 1905 r. autorka próbowała sprzedać prawa do swojego projektu kanadyjskiej firmie, jednak bez powodzenia – branża nie doceniła ich wartości.
Dopiero po wygaśnięciu patentu w 1920 r. przemysł motoryzacyjny zaczął montować wycieraczki przednie oparte na projekcie Anderson jako standardowe wyposażenie w wielu pojazdach. Anderson niestety nigdy nie otrzymała wynagrodzenia za swoje wysiłki, ale to nie przeszkodziło jej w osiągnięciu sukcesu – została deweloperem nieruchomości i prowadziła ranczo oraz winnicę w Kalifornii.
Charlotte Bridgwood
Charlotte Bridgwood, prezes firmy „Bridgwood Manufacturing” z siedzibą w Nowym Jorku, rozwinęła pomysł Anderson. Bazując na oryginalnym projekcie wycieraczki obsługiwanej manualnie, Bridgwood opatentowała pierwsze automatyczne wycieraczki sterowane elektrycznie.
Wynalazek, nazwany „Storm Windshield Cleaner”, wykorzystywał rolki zamiast piór wycieraczek i został opatentowany w 1917 roku. Projekt nie odniósł jednak sukcesu komercyjnego, a patent wygasł w 1920 roku.
Podobnie jak w przypadku Anderson, pomysł zdobył uznanie dopiero po wygaśnięciu praw patentowych – wycieraczki wg projektu Bridgwood były kilka lat później powszechnie stosowane, m.in. w Cadillacach.
W poszukiwaniu rozwiązań problemów motoryzacyjnych
Żadna z opisanych kobiet nie posiadała odpowiednich kwalifikacji mechanicznych czy inżynierskich – kierowały się po prostu zdrowym rozsądkiem, starając się rozwiązać powszechny problem. W ten sposób stworzyły urządzenie, które jest używane do dziś i chroni kierowców oraz innych użytkowników drogi podczas złej pogody.
Źródła: